วันพุธที่ 6 มีนาคม 2013 อ่าน: มัทธิว 18:23-35 พระองค์เจ้าข้า หากพี่น้องของข้าพระองค์จะกระทำผิดต่อข้าพระองค์เรื่อยไป ข้าพระองค์ควรจะยกความผิดของเขาสักกี่ครั้ง ถึงเจ็ดครั้งหรือ – มัทธิว18:21 อ่านพระคัมภีร์ภายใน 1 ปี: เฉลยธรรมบัญญัติ 1-2, มาระโก 10:1-31 ชีวิตก็ไม่ต่างอะไรกับ “รถบัมพ์” ในสวนสนุกคุณเข้าไปนั่งในรถ รู้อยู่ว่าถึงอย่างไรก็ต้องถูกชน… คุณเพียงแค่ไม่รู้ว่าจะถูกชนแรงแค่ไหนและเมื่อถูกชน คุณก็เหยียบคันเร่ง ไล่หลังคนที่ชนคุณ และหวังว่าจะชนให้แรงกว่าที่คุณถูกชนให้ได้ นี่อาจเป็นกลยุทธ์ที่น่าสนุกสำหรับรถบัมพ์ แต่สำหรับชีวิตแล้วนี่เป็นกลยุทธที่เลวร้ายมากเพราะเมื่อคุณถูกชน การชนกลับมีแต่ทำให้เรื่องแย่ลง และสุดท้ายทุกคนก็ได้รับบาดเจ็บ พระเยซูมีกลยุทธ์ที่ดีกว่า คือ ให้อภัยคนที่ “ชน” เรา เราอาจสงสัยเหมือนเปโตรว่า เราต้องให้อภัยกี่ครั้ง เมื่อเปโตรถามพระเยซูว่า “ถึงเจ็ดครั้งหรือ” พระเยซูทรงตอบว่า “เจ็ดครั้งคูณด้วยเจ็ดสิบ” (มธ.18:21-22) หรืออีกนัยหนึ่งคือให้อภัยอย่างไม่จำกัด เราควรมีใจให้อภัยเสมอเพราะอะไร? พระเยซูทรงอธิบายในคำอุปมาเรื่องทาสที่ไม่ยอมให้อภัยว่า เราให้อภัยไม่ใช่เพราะคนทำผิดสมควรได้รับการอภัย แต่เพราะเราได้รับการอภัยก่อนเจ้านายคนนั้นกล่าวว่า “เราได้โปรดยกหนี้ให้เอ็งหมด เพราะเอ็งได้อ้อนวอนเรา เอ็งควรจะเมตตาเพื่อนทาสด้วยกัน เหมือนเราได้เมตตาเอ็งมิใช่หรือ”(มัทธิว 18:32-33) และเพราะเราเป็นผู้ที่ได้รับการยกโทษมาก [...]
↧