วันวานยังหวานอยู่ ข้าพระองค์ระลึกถึงสมัยเก่าก่อนได้ ข้าพระองค์ภาวนาถึงทุกสิ่งที่พระองค์ทรงกระทำ ข้าพระองค์รำพึง ถึงพระหัตถกิจของพระองค์ ข้าพระองค์เหยียดแขนออกไปสู่พระองค์ จิตใจของข้าพระองค์กระหายหาพระองค์อย่างแผ่นดินที่แห้งผาก ขอทรงสอนให้ข้าพระองค์ทำตามพระทัยของพระองค์เพราะพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพระองค์ ขอพระวิญญาณประเสริฐของพระองค์ ทรงนำข้าพระองค์ไปตามวิถีราบ – สดุดี 143:5-6,10 ..ผมเคยได้ยินเรื่องของคุณยายท่านหนึ่ง ที่มักจะนั่งเงียบๆ อยู่บนเก้าอี้โยกครั้งละนานๆ ท่านวางมือไว้บนตัก สายตามองไกลออกไป วันหนึ่งลูกสาวของคุณยายถามว่า “แม่คะ เวลาที่แม่นั่งเงียบๆ อย่างนั้นแม่คิดอะไรอยู่” คุณยายตอบเบาๆ ด้วยดวงตาเป็นประกายว่า “เป็นความลับของแม่กับพระเยซูจ้ะ” จากมานาประจำวัน 28 มกราคม 2013
↧